Nisan...

Soğuk bir Ankara öğleden sonrasından merhabalar...Bir süredir bloğumu da, sizleri de ihmal ettim biliyorum. Ama şu meşhur grip bizim evi de vurdu ne yazık ki... Kızım, eşim derken en sonunda ben de yatağa düştüm. Neyse ki şimdi iyiyiz. 

Hafta sonundan beri hava bir ısındı, bir soğudu. Bol bol yağmur yağdı. Ama pazar günkü dolu beni bayağı korkuttu doğrusu. Her yer kar yağmış gibi bembeyaz oldu. Ama kalkıp fotoğraf çekecek mecalim olmadığı için size gösteremedim. Ağaçlardaki çiçeklerin çoğu döküldü. Aşağıdaki gibi tek tük sağlam kalanlar oldu...

Gribi atlattık ama iki gündür benim keyfim yerinde değil. Nisan ayını sevsem mi, sevmesem mi karar veremiyorum. Dün babamın 10. ölüm yıl dönümüydü. Aslında 1 nisanı 2 nisana bağlayan gece kaybettik O'nu... 1 Nisan şakası gibi... Şu malum hastalık aldı aramızdan. Yine böyle soğuk bir nisan günüydü. Hatta kar bile yağmıştı. Öte yandan yine aynı yıl, nisan ayı kızımı verdi bana. Babamın ölümüyle yıkılan dünyamız, birkaç hafta sonra kızımın doğumuyla aydınlanıverdi. Boşuna ölüm de doğum da insanlar için dememişler... 

Neyse, ben yazdıkça duygulanıyorum. Sizleri de üzmek istemiyorum. Nisan işte, güzel bir bahar ayı... Umarım herkes için güzelliklerle, iyiliklerle gelmiştir. Yeniden görüşmek üzere...