Ayşe Kulin İmzalı Kitaplarım

Soğuk bir Ankara gününden merhabalar! Aslında hava soğuk, ama yüreklerimiz yangın yeri. Bu yazıyı geçen pazar akşamı yazacaktım. Çünkü en sevdiğim yazarlardan birisi olan Ayşe Kulin Ankara'ya gelmişti. Ben de imza gününe gideceğim için çok heyecanlıydım. Heyecanlıydım, çünkü Ayşe Kulin ile tanışacaktım. Heyecanlıydım, çünkü ilk kez bir imza gününe gidecektim. Daha da önemlisi, hayatımda ilk kez imzalı bir kitabım olacaktı. Ama pazar sabahı karanlık bir güne uyandık. İstanbul'da şehitlerimiz, yaralılarımız vardı. Benim de bu yazıyı yazmaya elim varmadı. Bu sabah, tam da bu yazıyı yazmak için bilgisayarın başına oturmuştum ki; Kayseri'den acı haber geldi. Yine şehitlerimiz, yaralılarımız var... Ne yazacağımı, ne diyeceğimi, ne dileyeceğimi bilmiyorum. Hep bu son olsun diyoruz, olmuyor... Hain eller can yakmaya devam ediyor... 

Bir haftadır, televizyonda psikologlar bu durumu atlatabilmek için ne yapmamız gerektiğini anlatıyorlar. Çocuklarımızın etkilenmemesi için nasıl davranmamız gerektiği konuşuluyor. Ben mecbur kalmadıkça televizyonu açmıyorum. Kendimi örgüye ve kitap okumaya verdim. Zaman zaman etrafımdaki güzellikleri görmeye çabalayarak, fotoğraf çekmeye çalışıyorum. Şu anda da burada içimi döküyorum. Evet çok başka şeyler anlatacakken, çok farklı şeyler yazıyorum. Eminim ki, hepiniz benzer durumdasınız. Toplum olarak hepimiz cinnet geçirmek üzereyiz. Bunu anlamak için, sadece trafikte olan biteni gözlemlemek bile yetiyor...

Evet, ben de şimdi beni rahatlatan şeylerden birini yapıyorum. Yazıyorum... Buraya kadar, uzun ve fotoğrafsız yazımı okuduğunuz için sizlere teşekkür ediyorum. Biraz da imza gününden söz etmek istiyorum...

Ayşe Kulin, cumartesi günü Tunalı'daki D&R'da, pazar günü de iki ayrı yerde hayranlarıyla buluştu. Ben, pazar günü 17:30'daki imza gününe gittim. 16:45'te Atlantis Avm'deki Arkadaş Kitabevi'ndeydim. Erken gittim diye düşünürken, yılan gibi kıvrılan sırayı görünce çok şaşırdım.

Yukarıdaki en son fotoğraftakine sıra denemez bile... Sonradan iyice uzadı... Ama benim için değişik ve güzel bir gün oldu. Yanımda 70 yaşındaki annem de vardı. O da yeğenim için bir kitap imzalatacaktı. Önümüzdekilerle, arkamızdakilerle sohbet ede ede, sağımıza solumuza bakına bakına zaman geçirdik.

Sırada bekledikçe, sıcaktan ve yorgunluktan etrafımızı yukarıdaki gibi görmeye başladık. Ama fotoğraf gibi, bu durum bile güzeldi. Çünkü zamanımızı değerli bir şey için harcıyorduk.

İşte son düzlük... Bu sıranın ucunda Ayşe Kulin'in masası var...

Ve işte mutlu son... Saat 19:30'da Ayşe Hanım'ın yanına ulaşmayı başardım. Herkes fotoğraf çektirmek için çok oyalanmıştı. Biz çok beklemiştik. Arkamda hâlâ uzun bir kuyruk vardı. O insanlar da çok beklemişti. Ayşe Hanım da yorgundu. Bu nedenle annemden, imza anında fotoğraf çekmesini rica ettim. Kimsenin zamanını çalmak istemedim. Ayşe Hanım büyük bir incelikle hepimizi dinledi, hiçbirimizi kırmadı. Tüm zarafetiyle kitaplarımızı imzaladı. Çağdaş Türk edebiyatının bu güçlü kalemiyle tanışmak, O'ndan imza alabilmek benim için büyük bir onur oldu. Kendisine çok teşekkür ediyorum. 

O gün, Instagramda takip ettiğim Mavianne ile de tanıştım. Çok hoş ve içtendi. Kendisi Ayşe Kulin ile güzel bir röportaj yapmış. Yazısını buradan okuyabilirsiniz. Bu yazıdan öğrendiğime göre, imza günü ancak saat 21:00'de sona ermiş.

Ayşe Kulin beni kırmayıp, iki kitabını birden imzaladı. Çünkü kitaplardan birini kendim için, diğerini kızım için imzalatmak istemiştim. Bu benimki...

Bu da kızımın kitabı... O, henüz bu kitabı okuyacak yaşta değil. Ama bir iki yıl sonra okuyabilecek yaşa geldiğinde, kızıma bu güzel anıyı bırakmak istedim.  O'nun için, benim imzalattığım bir kitap. Yani, bu kitabın kızımda iki önemli yeri olacak.

Fazlasıyla uzun bir yazı oldu. Keşke hep böyle güzel günlerimiz, güzel anılarımız olsa... Terörsüz ve huzurlu günler yaşamak dileğiyle...